۲٥ نوامبر
روز مبارزه با
زن ستیزی
در حالی ٢٥
نوامبر
فرامیرسد که زن
ستیزی و خشونت
در ابعادی
هولناک، سازمانیافته
وبخشا دولتی در
سراسر جهان و
خصوصا در خاورمیانه
بطور گسترده و
وسیع در مقابل
چشمان همه ما
در جریان است.
بطوریکه
میشود از یک
توحش گسترده
علیه زنان
صحبت کرد.
زنان یکی
از بزرگترین
قربانیان
گسترش جنگهای
تجاوزگرانه و
خانمان
برانداز می
باشند. اسیر گرفتن
زنان در شنگال
وفروش آنان
بعنوان برده
در بازارهای
بردگی قرن 21 ،
قدرت گیری
خلافت های
اسلامی و
اعلام رسمی
بردگی جنسی
زنان تحت لوای
"جهاد نکاح"،
اعدام، سنگسار،
تجاوز، سوء
استفاده
جنسی، ازدواج
های اجباری،
خرید و فروش
زنان و دختران
خرد سال، تجاوز
و قتل دختران
و زنان جوان
در هندوستان،
ربودن دختران از
سر کلاسهای
درس در نیجریه،
آتش زدن مدارس
دخترانه در
افغانستان و
پاکستان و... ،
اسید پاشی
علیه زنان در
ایران ،
سقط جنین
گسترده زنان
در صورت مونث
بودن جنین در
چین، ختنه وناقص
سازی جنسی
دختران تحت
نام سنت، و..
همه این تصاویر
هولناک بخش
بزرگی ازفجایع
جهان کنونی است.
در
کشورهای
صنعتی
پیشرفته نیز
اخبار و
تحقیقات حاکی
از گستردگی
پدیده ی زن
ستیزی است. هر
چند تحقیقات
در رابطه با
گستردگی
خشونت علیه
زنان در
کشورهایی
صورت می گیرد
که نسبت به
این بیعدالتی
حساس شده،
خواهان
آشکارشدن
ابعاد آن و
مهارکردن آن
هستند. در
ایران اما این
بیعدالتی،
آپارتاید جنسیتی
و زن ستیزی در
قوانین کشوری
نهادینه شده
است. زنان
ایران در این
مبارزه شاید
یکی از سنگین
ترین بارها را
به دوش می
کشند. در
جمهوری
اسلامی ما با
حکومتی مواجه
هستیم که ضدیت
با زن و خشونت
بر آن جزو
ارکان و ایدئولوژی
آن است. فرق
نمیکند که چه
دولتی بر سر کار
باشد تمامی
قوانین و نظام
ارزشی این
حکومت با
فرودستی زن،
تبعض و خشونت
عجین شده است. قانون
اساسی جمهوری
اسلامی زنان
را نیمه انسان
بشمار می
آورد، شهادت
دو زن را با یک
مرد برابر
میداند، در
ارث زنان را
نصف مردان
قرار میدهد،
قوانین قصاص،
سنگسار، صیغه
، حجاب
اجباری ، ازدواج
سرپرست
خانواده با
فرزند
خوانده، طرح
جامع جمعیت و
تعالی
خانواده، طرح
آمران به
معروف و
ناهیان از
منکر، تفکیک
جنسیتی، حذف
علنی زنان از
اشتغال، و.. را
مبنی حکمرانی
بر جامعه و
زنان قرار
میدهد. از
همین رو است
که از همان
روز اول چنگ
انداختن رژیم
اسلامی به قدرت،
خشونت
سازمانیافته
دولتی علیه
زنان با قدرت
و حاکمیت رژیم
اسلامی نهادینه
شد.
رژیمی
که همزمان با
تحکیم پایه
های سرمایه
داری به گسترش
و تثبیت حکومت
دینی و اجرای
قوانین شرعی
دست زد، اکنون
با وحشیانه
ترین روشها به
سرکوب زنانی
پرداخته که اولیه
ترین حقوق
انسانی خود را
طلب می کنند: زن
بودن. از این
روست که
مبارزه علیه
ستم جنسیتی
مبارزه ای فراگیرو
همه جانبه
علیه تمام نظام
تبعیض و نابرابریست.
جامعه
ایران با
حکومت ٣٦
ساله ی رژیم
اسلامی تنها
آمران و
سازمان دهندگان
اسیدپاشی ها
را در خود جای
نداده است.
عاملانی
هستند که این
امر را به
اجرا در می
آورند. دست
هایی که بطری
اسید را بروی زنان
نشانه
می گیرند همگی
در وقوع این
جنایت شریکند.
اعدام ریحانه
جباری قصاص
دختری که در
مقابل تجاوز
به دفاع از
خود برخاسته
تنها به وجود
قانون بدوی
قصاص محدود
نمی شود. قضاتی
که بر اساس
این چنین
قوانین
غیرانسانی "قضاوت"
می کنند،
کادرهای
سیستم قضایی، خانواده
هایی که با
تکیه بر این
قوانین به اعمال
چنینن قساوت
هایی تن می
دهند، همگی در
فراهم آوردن امکان
حیات این
قوانین
شریکند. خشونت
دولتی امکان
بروز خشونت
اجتماعی و خانگی
را فراهم
میکند. بنا به
تعاریف شرعی
جاری انسانهایی
که در غالب
جنسیتی فرهنگ
حاکم نمی
گنجند بالاجبار
زیر عمل جراحی
قرارمی گیرند
تا در غالب
"مرد" و یا
"زن" مورد
پذیرش جامعه درآیند.
خانواده ها،
کادرپزشکی و
جامعه برای
مُثله کردن
این انسانها
در مقابل
وجدان بشری
پاسخگویند.
واقعیت
این است که ستم
جنسی را نمی توان
با آداب و رسوم
محلی، ملی ، مذهبی
و یا فرهنگی توجیه
کرد. این رویدادها
نشان می دهند که
اینها موارد پراکنده
ای نیستند. هر یک
از این وقایع بیانگر
جزئی از یک کل است:
زن ستیزی. اما آنچه
مایه ی امید است
افزایش روزافزون
مقاومت و مبارزه
ی زنان در مقابل
این ستم و بی عدالتی
ست. مبارزه ای که
مرزهای جغرافیایی،
نژادی، مذهبی و
طبقاتی را در هم
میریزد و سازمان
ملل متحد را به
پذیرش بیست و
پنج نوامبر، بعنوان روز
جهانی مبارزه بر
علیه خشونت بر
زنان وامی دارد.
روزی که اجساد
سه زن مبارز دومینیکن
که به دست عاملان
دیکتاتور دومینیکن
دستگیر ومورد شکنجه
و تجاوز قرارگرفته
بودند در کناره
ی خیابانها پیداشدند.
برای
مبارزه با
اعمال خشونت
علیه زنان
باید رژیم
اسلامی حاکم
بر ایران را
از میان
برداشت. برای از
میان برداشتن
این رژیم اما
لازم است که باورها
و ارزش گذاری
های غلط حاکم
برخود و جامعه
را از میان
برداریم. این
مبارزه ایست دوجانبه
و همزمان که
زنان و مردان
رهایی طلب را
به خود فرا می
خواند.
سرنگون
باد رژیم زن
ستیز جمهوری
اسلامی
زنده
باد همبستگی
بین المللی
زنان برای
رهائی و
برابری
زنده
باد آزادی ،
زنده باد
سوسیالیسم
کمیته
مرکزی سازمان
راه کارگر
/
نوامبر 2014 آذر1393